حضرت آیت الله بهجت رحمة الله علیه:
« زمانی که ما وارد نجف شدیم، بیشتر روحانیت نجف اشرف، حتی طلبه های جوان سیوطی* خوان، دارای مکاشفه* بودند و مساله مکاشفه، امر عادی بین روحانیون بود...!
وقتی به دیدار یکدیگر میرفتیم، هر کدام از طلاب، مکاشفات خود را برای دیگری تعریف می کردند، همینطور که مردم رویا و خواب خود را برای یکدیگر تعریف میکنند...!
و این امر آنقدر طبیعی و عادی بود که
بسم الله الرحمن الرحیم
« بزرگ‌ترین شخصیّت‌های علمی و معنوی و عرفانی و بزرگان سلوکی و معرفتی ما نسبت به امیرالمؤمنین، مثل آن پرتو ضعیفی هستند که ته چاه، انسان یک مختصر روشنایی میبیند؛ آن را مقایسه کنید با خورشید؛ بله، همان است، همان شعاع است امّا فاصله چقدر است؟ تفاوت چقدر است؟
برترین شخصیّت‌های ما، مثلاً یک شخصی مثل امام بزرگوار ما را که
« علی اکبر در بیرون دروازه دلِ [امام حسین] جای دارد نه در درون؛ و حسین علیه السلام هم در بیرون دروازه دل علی اکبر جای دارد نه در درون؛
شبستان [و درونِ] دل حسین علیه السلام مهر خداست و سراسر بوستان [و درونِ] دل علی اکبر هم علاقه به خداست.
بسم الله الرحمن الرحیم
... ایشان یک رجل الهی و یک شخص به فنا رسیده و فانی فی‌الله است و با تمام وجود می‌گوید: ملـکوت اسـت که در منظــر من جلــوه‌گر است / تو بر آن باش که بحر و بر و شمس و قمر است. تو بگو زمین، تو بگو آسمان، تو بگو حسن، تو بگو حسین. ولی من چیزی جز ملکوت نمی‌بینم. آن خدایی که پرستی نه خدای «حسن» است / کـه «حسن» را به خداونـد خدایی دگر است. الهی همه کو کو گویند و حسن هو هو. الهی همه گویند خدا کو و حسن گوید غیر خدا کو. ایشان این حقایق را با تمام وجود لمس کرده است. دفتر دل را بخوانید، بیت بیت آن شعله آتشینی است که از دل تفتیده و سوخته یک انسان سوخته دل برخاسته و به صورت ابیات در دیوان تمثل یافته است، و بنابر فرمایش بابا طاهر عریان: شنو این نکته از پور فریدون / کــه شعلـه از تنور سرد ناید. این پیام‌ها و نغمه‌های توحیدی از درون یک حقیقتی که فانی فی‌الله است صادر شده است تصنع نیست، کذب نیست، ادعای صرف نیست بلکه یک حقیقت و یک واقعیّت است...
مهمترین نکات از سخنان استاد رمضانی در وصف علامه حسن زاده آملی را در ادامه مطلب مطالعه کنید. این بزرگداشت در مجمع عالی حکمت اسلامی در قم برگزار شده است. متن کامل این سخنان در پایگاه مجمع عالی حکمت اسلامی موجود است.
یا حق
... الآن هم ایشان قدردان مسئله ولایت
فقیه و شخص ولیّ فقیه هست و چقدر نسبت به مسئله حساس‌اند و توصیه میکنند. یادم هست
موقعی که بحرانی به‌وجود آمده بود، ایشان آن شخصی را که آن بحران را به‌وجود آورده
بود غیاباً محاکمه کرد. و خطاب به آن بنده خدا غیاباً می‌گفت فلانی گیرم که تو
أعلم فی الدهر هستی، نه أعلم فی العصر، آخر از این کارها چه می‌خواهی؟ این آقا،
(اشاره به مقام معظم رهبری،) سید نیست که هست، سابقه مبارزاتی ندارد که دارد،
سابقه اجرایی ندارد که دارد، حسن تدبیر ندارد که دارد، در علم هم که ایشان شخص فاضلی
است. عملکرد ایشان هم که تاکنون خیلی زیبا اداره کرده، آخر چه می‌خواهید؟ چرا نمی‌گذارید
اوضاع آرام باشد می‌خواهید همه چیز را به هم بزنید؟ بعد هم آن عناوین شش‌گانه را
برای ایشان به‌کار برده بودند فوق‌العاده جالب توجه بود. یعنی: قائد ولی، سائس
حفی، رائد وفی. ایشان در پایان متن مقدمه فص حکمت عصمتیه خطاب به مقام معظّم رهبری
این آیه را مورد اشاره قرار می‌دهد: یا أیها العزیز، جئنا ببضاعة مزجاة...
مهمترین نکات از سخنان استاد رمضانی درباره علامه حسن زاده آملی را در ادامه مطلب مطالعه کنید. این سخنان، قسمتی از متن مصاحبه مجمع عالی حکمت با حضرت استاد رمضانی است. متن کامل این سخنان در پایگاه مجمع عالی حکمت اسلامی موجود است.
در بخشی از کتاب "مهر استاد" که درباره زندگینامه آیت الله جوادی آملی می باشد و توسط موسسه اسراء چاپ شده است، مطلبی پیرامون رویاهای صادقه ایشان در ایام تحصیل و جوانی، از زبان خودشان نقل شده است:
« هر کاری که پیش می آمد، پیش بینی شده بود؛ یعنی اگر حادثه ای می خواست رخ دهد، قبلا عین آن یا چیزی معادل آن را در عالم رویا می دیدیم و با خواب، بسیاری از برنامه هایمان مشخص میشد. از این رو وقتی حادثه ای می خواست پیش آید، از قبل منتظرش بودیم؛ چون در عالم رویا مطلع می شدیم و بعد هم که پیش می آمد، به آسانی - بحمدالله - تحمل میکردیم، و اینها تقریبا حصولی بود نه تحصیلی.»
یا حق
خبرگزاری فارس، مصاحبه ای را با فرزند آیت الله بهجت تهیه کرده و ایشان، نکاتی کاربردی و آموزنده و مفید از پدرشان پیرامون فلسفه و عرفان نظری و نیز عرفان عملی را نقل کرده اند؛ مانند دیدگاه خاص آیت الله بهجت پیرامون فلسفه و احکام ارشادی، اساتید فلسفه آیت الله بهجت، تدریس فلسفه توسط آیت الله بهجت، دیدگاه ایشان درباره عرفان، نظر ایشان درباره فلسفه خواندن فرزندشان، نظر ایشان پیرامون عرفان عملی و سیر و سلوک، خاطرات و نکاتی ناشنیده از مرحوم قاضی، فشارهای مخالفان فلسفه و عرفان به ایشان، نظر ایشان درباره علامه طباطبایی، رابطه ایشان با امام خمینی و ...
برای مشاهده این مصاحبه که در دو قسمت منتشر شده است، روی دو لینک زیر کلیک کنید.
یا حق
بسم الله الرحمن الرحیم
یا من لا هو الا هو
علامه طباطبایی میفرماید: سید الشهداء حضرت حسین علیه السلام به سالکان طریق الی الله عنایت ویژه دارند....
ماه عرفان و عشق آمد. هر کجای حوادث محرم و عاشورا که دقیق میشویم جز عشق وعرفان چیزی نمی یابیم...
کبوتر اندیشه، عاجز است از اینکه بتواند به جلوه های عرفانی سید الشهدا علیه السلام در کربلا، اوج بگیرد و پرواز کند. لکن به صورت خیلی مجمل و در حد شنیده ها، میتوان به چند محور عرفانی که در کربلا تجلی کرد، اشاره نمود...
صدای گام های علامه که داشت از پله ها پایین می آمد، به گوش می رسید.
ناگهان علامه ی دهر از خانه بیرون آمد... همان ابتدا نگاه به سمت راننده ماشین کرد و گفت: آقا جان این کلید من نیست، شما برداشتی؟ راننده هم جواب داد که نخیر همانجا داخل اتاق بود.
نگاهشان در نگاهم افتاد...
فرمود: سلام آقا جان؛ شما فرمایشی داشتید؟ به تک تک افراد حاضر این جمله را تکرار کرد: سلام آقا جان؛ شما فرمایشی داشتید... اضطراب ناشی از ابهت یک عارف کبیر، وجود مرا فرا گرفته بود و نمیدانستم چگونه سوالم را از ایشان بپرسم. یک آقایی هم کنار ما بود که از اول تا آخر گریه میکرد...
برای خواندن متن کامل خاطره، به ادامه مطلب بروید.
آیا مسیر عرفان عملی درجه بندی مشخصی دارد تا بتوان بر اساس آن عارفان را درجه بندی کرد؟ آیا اختلاف روش ها در عارفانی مثل حضرت امام و آیت الله بهجت و آیت الله بهاء الدینی و علامه طباطبایی، به معنای تضاد بین آنهاست؟ آیا اختلاف عارفان در تشخیص وظایف دلالت میکند که حتما یکی اشتباه میکند؟ دلیل اصلی اختلاف عارفان در تشخیص وظایف چیست؟ آیا بر فرض اشتباه کردن عارفی در تشخیص وظیفه، مجوّزی برای سوء ظن به او می شود؟ آیا در صدر اسلام و بین خود اهل بیت علیهم السلام نیز چنین اختلاف روشی در انجام وظیفه وجود داشت؟
اینها شبهاتی مهم است که آیت الله مصباح یزدی به خوبی به آنها پاسخ داده اند.
