بسم
الله الرحمن الرحیم
یا هو یا من لا هو الا هو
أنّ الوجود لا ثانی له: وجود، دومی ندارد و واحد است.
(علامه طباطبایی، بدایة الحکمة)
الهی؛ دو، وجود ندارد و یکی را قرب و بعد نبود.
(علامه حسن زاده آملی، الهی نامه)
یک روز، خسته از علوم رسمی - که سر به سر قیل است و قال - این جمله علامه حسن زاده را، با خط شکسته نستعلیق در کاغذی نوشتم و مقداری با فتوشاپ روی آن کار کردم.
قل هو الله أحد ؛ الله الصّمد ؛ لم یلد و لم یولد ؛ ولم یکن له کفوا أحد
مقدمه: تشکیک در وجود، یعنی اینکه وجود در عین اینکه «واحد» است، دارای مراتب است؛ از ضعیفترین مرتبه شروع میشود و همینطور ادامه می یابد تا به شدیدترین مرتبه میرسد.
حال در رابطه با تشکیک در وجود، و اینکه این تشکیک حقیقتا به چه تعلق گرفته، سه قول وجود دارد:قول مشّائین: تشکیک عامی
عده ای از مشّائین قائل شدند به اینکه مفهوم وجود نسبت به وجودات خارجی، مشترک معنوی است(نه مشترک لفظی) و این «مفهوم مشترک» است که نسبت به وجودات مختلف، تشکیک دارد؛ و خود موجودات مختلف، حقیقت واحد تشکیکی ندارند بلکه موجودات مختلف بتمام الذات با هم متباینند.مثال: در خارج نورهای متباینی داریم، مثل نور شمع؛ نور لامپ و نور خورشید. ولی......
بسم الله الرحمن الرحیم
در صحبتی که با یکی از روحانیان هم شهری مان داشتم، سخن از دیدار ایشان با آیت الله سیستانی در نجف پیش آمد. میگفت که با هماهنگی، به دیدار ایشان رفتم و از اطلاعات ریزی که آیت الله سیستانی درباره اوضاع ایران دارد خیلی تعجب کردم. به عنوان نمونه، شهر ما با شهر کناری مان، مدت زیادی است که سر بعضی مسائل اختلاف دارند و گاهی این اختلاف، به دعواهای خیابانی –گرچه محدود- کشیده شده است. این روحانی نقل میکرد که آیت الله سیستانی از من پرسیدند که اهل کدام شهری؟ وقتی من نام شهرمان را بردم، ایشان فرمود: دعوای شهرتان با شهر کناری اش بالاخره حل شد؟!
غرض آنکه: این روحانی، از ارادت عجیب آیت الله سیستانی به آیت الله جوادی سخن میگفت و جملاتی از آیت الله سیستانی نقل کرد که بنده نقل به مضمون میکنم...
