گویند ابوحامد محمد غزالى آن چه را فرا مى گرفت در دفترها مى نوشت. وقتى (زمانی) با کاروانى در سفر بود و نوشته ها را یک جا بسته با خود برداشت، در راه گرفتار راهزنان شدند.
غزالى رو به آنان کرد و به التماس گفت: این بسته را از من نگیرید، دیگر هر چه دارم از آن شما. دزدان را طمع زیادت شد، آن را گشودند و جز دفترهاى نوشته، چیزى نیافتند.
دزدى پرسید که این ها چیست؟
بسم الله الرحمن الرحیم
با توجه به تفاوت روحیات و علاقه های مشتاقان فلسفه و عرفان، چند سیر مطالعاتی مختلف از اساتید مختلف را در ادامه آورده ام تا انسان با توکل بر خدا و انتخاب یکی از آنها ( و رها کردن وسواس در این زمینه)، سیر فلسفی و عرفانی خویش را با دقت و سرعت پیش ببرد تا انشاءالله بعد از اتمام این سیر مطالعاتی، بصورت گسترده در محضر قرآن کریم و روایات برود و از آنها استفاده افزون ببرد؛ چرا که تمام این علوم نسبت به حقایق قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام، بگونه ای علم آلی محسوب می شوند (و لذا کتب فلسفی و عرفانی نیز از نواقص، خطاها و زوائد خالی نیستند) و علم اصالی همان حقایقی است که از عوالم غیب، در ظاهر الفاظ قرآن و روایات تنزّل کرده است و ما باید از حجاب الفاظ عبور کرده تا حقایق آن را شهود کنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
آیت الله جوادی آملی در تاریخ 8/8/91 خطاب به شاگردان درس تفسیرشان، نکته ای ارزنده فرمودند که مشاهده می فرمایید:
« یک وقت است کسی ده سال درس تفسیر می آید، می شود مفسر خوب؛ و یک وقت کسی همین ده سال را شرکت می کند ولی یک واعظ و پیش نماز می شود. خب اتلاف عمر حقیقت شرعیه ندارد؛ همین، اتلاف عمر است. کسی که ده سال درس تفسیر برود و مفسر خوبی نشود، خب اتلاف عمر کرده است. یعنی شما توقع دارید که خدا آیه نازل بکند یا ایها الذین آمنوا اگر کسی ده سال درس تفسیر رفت و مفسّر نامی نشد اتلاف عمر کرده؟!
هر چه گفته می شود باید مراجعه بشود، به سند مراجعه بشود، به روایت مراجعه بشود، جمع بندی بشود، استدلال بشود، و بعد بتوانید تدریس کنید. »
جهت مطالعه نکات و مطالبی در همین زمینه به ادامه مطلب بروید.
