« در قرآن کریم، زن فرعون نمونه‌ی ایمان شناخته شده است، برای مرد و زن در طول زمان تا آخر دنیا. آن وقت مقایسه کنید زن فرعون را که به موسی ایمان آورده بود، وقتی در زیر فشار شکنجه‌ی فرعونی قرار گرفت، که با همان شکنجه هم از دنیا رفت، شکنجه‌ی جسمانی، او را به فغان آورد و میگفت «ربّ نجّنی» و طلب مرگ میکرد.
در حالی که جناب آسیه شکنجه‌اش و درد و رنجش، جسمانی بود؛
صدای گام های علامه که داشت از پله ها پایین می آمد، به گوش می رسید.
ناگهان علامه ی دهر از خانه بیرون آمد... همان ابتدا نگاه به سمت راننده ماشین کرد و گفت: آقا جان این کلید من نیست، شما برداشتی؟ راننده هم جواب داد که نخیر همانجا داخل اتاق بود.
نگاهشان در نگاهم افتاد...
فرمود: سلام آقا جان؛ شما فرمایشی داشتید؟ به تک تک افراد حاضر این جمله را تکرار کرد: سلام آقا جان؛ شما فرمایشی داشتید... اضطراب ناشی از ابهت یک عارف کبیر، وجود مرا فرا گرفته بود و نمیدانستم چگونه سوالم را از ایشان بپرسم. یک آقایی هم کنار ما بود که از اول تا آخر گریه میکرد...
برای خواندن متن کامل خاطره، به ادامه مطلب بروید.
بسم الله الرحمن الرحیم
إنّ الذین قالوا ربّنا الله ثمّ استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة ألّا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنّة الّتی کنتم توعدون
بی گمان کسانی که گفتند: پروردگار ما الله است، سپس استقامت کردند و کمترین انحرافی در عمل و گفتار از خود نشان ندادند، فرشتگان الهی بر آنها نازل می شوند؛ و به آنها میگویند: که نترسید و محزون مباشید و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است.
فصلت، آیه 30
یا حق
