🔹اصطلاح «عرفان» و «عارف» را درمورد چه کسی میتوان استعمال کرد؟
🔹اصطلاح «عرفان» و «عارف» را درمورد چه کسی میتوان استعمال کرد؟
حقیقت «عرفان»، نه به معنی «باطن گرایی» صِرف است،
نه به معنی «باطن گرایی با محوریت خداوند» است،
نه به معنی «باطن گرایی با محوریت خداوند، همراه با ریاضت و عشق» است،
زیرا هیچکدام از این سه تعریف، مانع اغیار نیست، مثلا احدی در دنیای عرفان، شیخ اشراق را «عارف» محسوب نمی کند. حتی سطوح متوسط مباحث صدرا نیز عرفان محسوب نمی شود.
بنابراین فضایل اخلاقی، کرامات، چشم برزخی، ریاضات مرتاضان، بسیاری از دراویش، یوگا، عشق خدا، طی الارض، خلع بدن، کشف مثالی داشتن و... هیچکدام مولفه اساسی عرفان محسوب نمیشود و استعمال لفظ «عارف» درمورد بعضی از بزرگان اخلاقی یا صاحب کرامات و..، تسامح است.
حقیقت «عرفان» اینست و «عارف» کسی است که از لحاظ عملی و سلوکی، حداقل به شهود «فناء فی الله» برسد.
و به لحاظ اعتقادی و معرفتی، به «وحدت وجود» برسد.
✍ تقریر و برداشت از دروس استاد امینی نژاد (با کمی تغییر و تصرف)
