🍀 شعری از حقیر؛ خطاب به سید و مولایم حضرت ولیّ عصر عجل الله تعالی فرجه...
آغاز بلوغ، عشق بر دل افتاد:
هجرت به قم و سلوک نزد استاد...
نوکر شدم و ولیّ عصرم ارباب؛
شش سال شد از دستْ جوانی، ای داد...
گفتم که مجرّدم، گزیدم همسر؛
شش سال دگر؛ ز آه و غفلت، فریاد...
استاد رمضانی میفرمودند:
خدمت آیت الله خرازی بودم. ایشان نقل میکردند:
آقا مصطفی خمینی برای بنده نقل نمودند که یک روز صبح رفتم منزل پدرم. دیدم ایشان دارند گریه میکنند... از مادرم پرسیدم چرا گریه میکنند؟
مادرم گفتند: دوباره نماز شبشان قضا شده است...
--------------------------------
استاد رمضانی بعد از نقل این داستان از آقای خرازی فرمودند: این قضیه نشان میدهد که امام ره هر دفعه نماز شبشان قضا میشده، همینطور گریه میکرده اند...
یا حق
ای کاش از حجاب غفلت بیرون می آمدیم و با چشمان قلب، مشاهده میکردیم که لحظه به لحظه در معرض امتحانات الهی هستیم تا از وقت و دقیقه ها و ثانیه های عمرمان به دقت استفاده می کردیم؛ همانگونه که در ساعات نزدیک به شروع امتحان درسی، بیشترین دقت و وسواس را در استفاده از دقیقه ها و حتی ثانیه هایمان داریم، چرا که خطر امتحان را نزدیک می بینیم.
اما گویا امتحانات الهی را برای خود کاملا بی خطر می دانیم و باوری به امتحانات دائمی خداوند نداریم که اینچنین وقتمان را در اباطیل صرف می کنیم؛ و هنالک خسر المبطلون... .
نکته آخر: یادمان نرود که در امتحانات الهی، پارتی بازی و تقلب ممکن نیست، که: و لله جنود السموات و الارض؛ و در صورت مردود شدن یا مقبول نشدن، امکان برگشت و جبرانی نیست.
یا حق
بسم الله الرحمن الرحیم
آه...
الهی؛ دلمان را غبار غفلت گرفته؛ غفلت از معنویت، غفلت از اولیای الهی، غفلت از طعم حضور، غفلت از مراقبت، غفلت از محاسبه، غفلت از تو... که غفلت از تو عذابی جانکاه است...
پروردگارا؛ به حق صحف آسمانیت، به حق انبیائت، به حق اولیائت، به حق محمد و آل محمد، به حق علی و زهرا و حسن و حسین... ما را از غفلت نجات بده...
ما را ز ما بگیر و خودت را به ما بده...
در ادامه مطلب، ابیات و جملاتی مناسب با حال، گرد آمده است؛ امید آنکه جانهای خفته را بیدار کند...
