دوبیتی های زیبای بابا طاهر

هو

بسم الله الرحمن الرحیم

نکته: اشعار باباطاهر با لهجه خاص به خود سروده شده است، لذا بنده هم به همان صورت، آنها را آورده ام. منتها در آخر هر شعر، معنای آن الفاظی که از غموض و پیچیدگی برخوردارست را آورده ام.

 

هو

ته که ناخوانده ای علم سماوات / ته که نابرده ای ره در خرابات

ته که سود و زیان خود نذانی / به یاران کی رسی؟ هیهات؛ هیهات

------------------

ته: تو ؛ نذانی: ندانی

 

هو

دلی دیرم خریدار محبت / کزو گرم است بازار محبت

لباسی بافتم بر قامت دل / ز پود محنت و تار محبت

--------------------

دیرم: دارم

 

هو

شب تاریک و سنگستان و موم است / قدح از دست مو افتاد و نشکست

نگه دارنده اش، نیکو نگه داشت / وگرنه صد قدح، نفتاده بشکست

-----------------

مو: ما

 

هو

عزیزا؛ کاسه چشمم سرایت / میان هر دو چشمم خاک پایت

از آن ترسم که غافل، پا نهی باز / نشیند خار مژگانم به پایت

 

هو

ز دست دیده و دل، هر دو فریاد / هر آنچه دیده بیند، دل کند یاد

بسازم خنجری، نیشش ز فولاد / زنم بر دیده، تا دل گردد آزاد

 

هو

غم عشقت، بیایان پرورم کرد / هوای بخت، بی بال و پرم کرد

به مو گفتی صبوری کن، صبوری / صبوری، طرفه خاکی بر سرم کرد

----------------

مو: ما

 

هو

مکن کاری که بر پا سنگت آید / جهان با این فراخی، تنگت آید

چو فردا نامه خواهون، نامه خواهند / تو را از نامه خواندن ننگت آید

----------------

 نامه خواهون: نامه خواهان

 

هو

مسلمانان سه درد آمو به یکبار/ غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری سهل وابو / غم یار مشکله، تا چون شود کار

-----------------

آمو: آمد ؛ وابو: باشد

 

هو

منم آن آجرین مرغی که فی الحال / بسوجم عالمی، گر بر زنم بال

مصوّر گر کشد نقشم به دیوار / بسوجم عالم از تأثیر تمثال

--------------------

بسوجم: بسوزم

 

هو

دلا، غافل ز سبحانی، چه حاصل / مطیع نفس شیطانی، چه حاصل

بود قدر تو افزون از ملایک / تو قدر خود نمیدانی، چه حاصل

 

یا حق