حسین، آرام جانم... حسین، روح و روانم...

بسم الله الرحمن الرحیم

الآن از کربلای معلی این مطلب را می نویسم.

واقعا راست گفته اند که حرم سیدالشهداء علیه السلام بخشی از بهشت است، انسان واقعا در این حرم هر چه غم و غصه و مشکلات دارد فراموش میکند، چون که قدرت و لطف حضرت را احساس می کند و با وجود قدرت و لطف حضرت، هیچ مشکلی حل ناشدنی نیست.

در ادامه ی بیت معروفی که همه بلدیم، این ابیات را تقدیم به حضرتش میکنم، امیدوارم این ابیات باعث شود مورد الطاف حضرتش واقع شوم...

حسین، آرام جانم...

حسین، روح و روانم...

نگاهی کن به حالم...

که زار و ناتوانم...

تویی درمان دردم...

شفای جسم و جانم...

غریبم من به دنیا...

بجز مهرت ندانم...

بود کرببلایت...

بهشت دو جهانم...

به وقت روضه هایت...

صفا یابد روانم...

کنم خدمت برایت...

غلام آستانم....

ولایت تو آقا...

قبولی اذانم...

به تو گردم خدایی...

بدون تو زیانم...

اگر چه پیر گشتم...

به عشق تو جوانم...

امیدم وقت مرگم...

به ذکر تو لبانم...

شفاعت کن گناهم...

اگر چه از بدانم...

بسوزم من به آتش...

ز لطفت دور دانم...

یا حق